Ο ΒΡΩΜΙΚΟΣ ΦΑΚΕΛΛΟΣ ΤΩΝ “ΚΑΑΥ” – Ο ΙΔΡΩΤΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΟ ΑΝΤΗΛΙΑΚΟ ΓΙΑ 10.483 ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ – ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΕΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΙ ΑΙΓΙΑΛΩΝ – ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΤΗΝΩΔΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟ “ΦΡΟΥΡΟΙ ΤΗΣ “ΠΑΤΡΙΔΑΣ” ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ ΠΑΡΑΔΟΥΛΕΥΤΡΕΣ

Τι κι αν, σύμφωνα με το ΙΝ.ΚΑ, περισσότεροι από τρεις στους τέσσερις Έλληνες, οι μόνες διακοπές απολαμβάνουν φέτος είναι αυτές του ηλεκτρικού ρεύματος; Οι στρατιωτικοί μας θα πάνε θα πάνε όλοι. Και μάλιστα τζάμπα. (Ή έστω σχεδόν τζάμπα όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται, παραπονούμενοι για την ύπαρξη του “σχεδόν”).
Διότι το επάγγελμα του στρατιωτικού δεν είναι σαν όλα τ’ άλλα. Ο στρατιωτικός, πριν και πάνω απ’ όλα, δεν πουλάει ένα κοινό εμπόρευμα ως μικρός ή μεσαίος μαγαζάτορας, δεν πουλάει τις δεξιότητές του ως μάστορας ή και τις γνώσεις του ως

επιστήμονας ή την αισθητική του πρόταση ως καλλιτέχνης.  Ο στρατιωτικός, πριν και πάνω απ’ όλα πουλάει την αγάπη του για την “πατρίδα”. Και από την εποχή κι όλας της αρχαίας Σπάρτης ως σήμερα, κανένα εμπόρευμα δεν αποδείχθηκε τελικά πιο πολύτιμο από αυτή την “αγάπη για την πατρίδα” και κανένα επάγγελμα πιο προσοδοφόρο από εκείνο του στρατιωτικού.

ΤΟ“ΜΑΚΕΛΕΙΟ” ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟΝ ΒΡΩΜΙΚΟ ΦΑΚΕΛΛΟ ΤΩΝ “ΚΑΑΥ” 

Γιατί, τελικά, είναι ο μόνος τελικά που αμοίβεται για να… αγαπάει “κάτι”, ακόμη και αν αυτό το “κάτι” αυτό δεν αποτελεί παρά ένα θαυμάσιο εφεύρημα για ατελείωτες μπίζνες, ρεμούλες, μίζες και φυσικά και κατάλυση της Δημοκρατίας και εξυπηρέτηση του κεφαλαίου, όποτε κάποια ομάδα αγραμμάτων ηλιθίων προδοτών συνταγματαρχών ή στρατηγών, το… “κρίνει απαραίτητο”.

Και ακριβώς γι’ αυτούς τους… “ιερούς” λόγους, ένας στρατιωτικός, ακόμη και σήμερα, που η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών τούτης της χώρας βρίσκεται από κάθε άποψη στις εσχατιές της ύπαρξής της, (ψυχολογικά, κοινωνικά, οικονομικά), αυτός “δικαιούται” να έχει προνόμια. Ένα από αυτά, ίσως το πλέον προκλητικό μέρες σαν κι αυτές που βιώνει η χώρα τα τελευταία έξι χρόνια, είναι και τα “ΚΑΑΥ”.

TI EINAI OMΩΣ ΤΑ “ΚΑΑΥ” ;

Με απλά λόγια τα ΚΑΑΥ, είναι το ακριβώς αντίθετο από “τα (πανάκριβα) μπάνια του λαού”, είναι “τα (τζάμπα) μπάνια (και όχι μόνο) του στρατιωτικού, που είναι τζάμπα επειδή ακριβώς πληρώνονται από τον ίδιο τον λαό, που ενώ δεν έχει ούτε σεντς για τις διακοπές τις δικές του, την ίδια στιγμή υποχρεώνεται  να πληρώσει για εκείνες των στρατιωτικών…

Η προσπάθεια εξαπάτησης όμως αυτού του (“πάντα γελαστού και πάντα γελασμένου” όπως λέει ο ποιητής) λαού ξεκινάει ακόμη και από το αρκτικόλεξο, που όπως οι καλογέροι του Μεσαίωνα, πριν φάνε το κρέας, φρόντιζαν πρώτα να το βαφτίσουν “ψάρι”…

Το “Κέντρα Αναψυχής Αξιωματικών Υπαξιωματικών” όπως αρχικά λέγονταν, δεν ηχούσε και πολύ καλά στα αυτιά της κοινωνίας. Αυτό το γνώριζαν καλά οι επαγγελματίες της πατριδοαγάπης. Διότι μπορεί, πλην λαμπρών εξαιρέσεων, οι στρατιωτικοί να μη φημίζονται και για την κορυφαία ευφυία τους φημίζονται όμως για την κουτοπονηριά τους… Και είπαν να το αλλάξουν για να μη χτυπάει στο μάτι ή μάλλον, στο αυτί.

Και τι σκαρφίστηκαν; Να το κάνουν “Κέντρο Αποκατάστασης Απωλειών Υγείας”, που δεν χρειάζεται να αλλάξει και το ίδιο το αρκτικόλεξο!  Εκτός αυτού, το “Αποκατάστασης Απωλειών Υγείας”, παραπέμποντας ευθέως σε… αναπηρίες, βγάζει μια λυπησιά και φυσικά σε καμία περίπτωση δεν στέλνει το μυαλό του ανυποψίαστου που το ακούει, σε παραλίες με αντηλιακά, βατραχοπέδιλα και ρακέτες, δεν θυμίζει κάποιο συντεχνιακό, και μάλιστα τεράστιο, προνόμιο…

“Προνόμια οι Στρατιωτικοί δεν είχαν ποτέ, ούτε έχουν, ούτε και θα έχουν. Το μόνο… προνόμιο τους είναι η υπεράσπιση της πατρίδος και των εθνικών μας συμφερόντων”.

Αυτό* απαντά ο μεταξύ άλλων ο Αντιπτέραρχος Κωνσταντίνος Ιατρίδης, Πρόεδρος της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας, με αφορμή την ανοικτή πλέον συζήτηση για το θέμα*, επικαλούμενος ταυτόχρονα το ότι “το ίδιο ακριβώς ισχύει και σε άλλες σοβαρές χώρες όπως ΗΠΑ και χώρες της Ευρώπης για τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων”.

Εκείνο που ωστόσο “λησμονεί” να πει ο κ. Ιατρίδης είναι πως, εδώ και πολλά χρόνια, η Ελλάδα δεν ανήκει ανάμεσα σε αυτές τις “σοβαρές χώρες”, δηλαδή τις οικονομικά εύρωστες όπως σαφώς υπονοεί, και ως εκ τούτου, οφείλουν και οι στρατιωτικοί, αν όχι πρώτοι, να επωμιστούν και αυτοί εξ ίσου με τους υπόλοιπους πολίτες, τις απώλειες των εργασιακών τους “δικαιωμάτων”, ή διαφορετικά, να συμπράξουν με την ψήφο τους στην ανατροπή αυτού του συστήματος, κάτι που ωστόσο δεν πράττουν καθώς, Στρατός και (ακρο)δεξιά, είχαν ανέκαθεν τις πλέον αγαστή “συνεργασία”…

Όμως δεν είναι το μόνο που “λησμονεί” ο πρόεδρος της ΕΑΑΑ όταν ισχυρίζεται πως “οι Στρατιωτικοί δεν είχαν ποτέ τους προνόμια”. Ας θυμηθούμε λοιπόν, εκτός από τα ΚΑΑΥ, και κάποια ακόμη…

• Τα Στρατιωτικά Πρατήρια – Προμηθευτικούς Οργανισμούς-Λέσχες.

• Τις Λέσχες Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΛΑΕΔ).

• Τα Επιδοτούμενα Στεγαστικά Δάνεια σε Στρατιωτικούς μέσω του Αυτονόμου Οικοδομικού Οργανισμού Αξιωματικών του Στρατού Ξηράς, Θαλάσσης και Αέρος.

• Τη διάθεση υπηρεσιακών αυτοκινήτων που ισχύσει για αξιωματικούς από τον βαθμό του Συνταγματάρχη και πάνω.


ΠΟΣΟ ΟΜΩΣ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΑΥΤΗ Η …”ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΩΛΕΙΩΝ ΥΓΕΙΑΣ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ” ;

Κατ’ αρχάς πρόκειται για χρήση, συντήρηση αλλά και λειτουργία 953* (ναι, καλά διαβάσατε – 953) παραθαλάσσιων κατοικιών, διάσπαρτων στη χώρα, σε περιοχές-φιλέτα της χώρας που έχουν χαρακτηριστεί “στρατιωτικές Μονάδες” !!!  Φυσικά όλα περιουσίας του Δημοσίου, και οι οποίες διαθέτουν συνολικά 2.859 κλίνες.

Διαθέτουν υπερπλήρη επίπλωση, ηλεκτρικές συσκευές, κλιματισμό και σε αυτές, κάθε θερινή σαιζόν και για 13-14 ημέρες κάθε χρόνο, και σε 11 περιόδους τον χρόνο, (συνολικά 154 ημέρες), “αποκαθιστούν την υγεία τους” περίπου 10.500 στρατιωτικοί με τις οικογένειές τους, οι οποίοι φυσικά έχουν υποστεί… βαρύτατες βλάβες, χοντραίνοντας -πλην εξαιρέσεων σε κάποια Σώματα- τις… φιλόπατρεις κοιλιές τους σε κάποιο γραφείο…

Και φυσικά, μαζί με τις οικογένειές τους, καθώς ανάλογες “απώλειας υγείας” έχουν υποστεί και εκείνες βλέποντας τον πατέρα τους ή τη μάνα τους όλο τον υπόλοιπο χρόνο να σαπίζει χτυπώντας σφραγίδες πάνω σε άχρηστα έγγραφα… (δεν είναι και λίγη αυτή η “απώλεια υγείας” που “παθαίνει” ολόκληρη η οικογένεια).

Και για να μιλήσουμε και πάλι με αριθμούς, στην πλάτη του Έλληνα φορολογούμενου, κάνουν διακοπές, τρώνε και πίνουν συνολικά περισσότερα από 35.000 άτομα, που μάλλον είναι και πολύ περισσότερα, αφού πάντα κατά το “ελληνικόν”, όλο και κάποια θεία, ξαδέρφη, ανηψιά, κουνιάδα, θα έρθει να μείνει “στη ζούλα”, τρώγοντας και πίνοντας τζάμπα σχεδόν και αυτή εις υγείαν του κορόϊδου!

Αν τώρα σκεφτούμε πως, ανάμεσα στους Έλληνες φορολογούμενους που πληρώνουν τα… “μπάνια του στρατιωτικού” συγκαταλέγονται και οι άνεργοι καθώς πλέον και αυτοί πληρώνουν φόρους, τότε η όλη ιστορία ξεπερνά ακόμη και το γκροτέσκο…

Η άθλια όμως αυτή ιστορία, κατάλοιπο της επτάχρονης δικτατορίας τότε που ο “στρατιωτικός” έπρεπε να ταΐζεται (παντοιοτρόπως) καλά ώστε να… μπορεί κι αυτός να αγαπάει την… “Πατρίς”, (εκτός από τη “θρησκεία” και την “οικογένεια”) δηλαδή τη Χούντα, δεν είναι πρώτη φορά που απασχολεί την κοινωνία.

ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΕΣ ΠΡΟΝΟΜΙΟ ΤΩΝ ΚΑΑΥ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΕ ΚΑΙ ΤΗ ΒΟΥΛΗ

“Ήδη από το 2011, η τότε Βουλευτής ΠΑΣΟΚ κ. Σούλα Μερεντίτη, με την υπ’ αριθμ. 22702 ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή των Ελλήνων, αναφέρθηκε στην ακραία πρόκληση, κάνοντας λόγο, όχι μόνον για άνιση μεταχείριση των πολιτών, αλλά και για σωρεία πολεοδομικών παραβάσεων, όπως, παράνομες περιφράξεις αιγιαλών και αυθαίρετες κατασκευές στις καλύτερες παραλίες της χώρας:

“Υπάρχουν Κέντρα Αναψυχής για τους εν ενεργεία και εν αποστρατεία αξιωματικούς, τα οποία λειτουργούν στις καλύτερες παραλίες – φιλέτα της χώρας. Πέρα από την περίφραξη και την απαγόρευση σε πρόσβαση προς τη θάλασσα για τους πολίτες και το πόσο νόμιμο είναι όλο αυτό, καθώς και πόσο νόμιμες είναι οι σχετικές κατασκευές σε σχέση με τον αιγιαλό, υπάρχει ένα μεγάλο κόστος λειτουργίας τους που επιβαρύνει τον προϋπολογισμό και ως εκ τούτου το επωμίζονται εκείνοι που δεν απολαμβάνουν τις συγκεκριμένες υπηρεσίες.

Επιπλέον, πληρoφορoύμαι ότι τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων -εν ενεργεία και εν αποστρατεία- αλλά και συγγενικά τους πρόσωπα. μπορούν να σιτίζονται στις εν λόγω κατασκηνώσεις, έναντι συμβολικού τιμήματος.

Θεωρώ ότι πρόκειται για άνιση μεταχείριση των πολιτών, την στιγμή μάλιστα που για να διατηρηθεί όλη αυτή η κατάσταση επιβαρύνεται ο προϋπολογισμός της χώρας.

Επιπλέον, σήμερα οι αξιωματικοί της χώρας είναι περισσότερο αναξιοπαθούντες από άλλους πολίτες, ώστε να έχουν το δικαίωμα να σιτίζονται έναντι συμβολικού τιμήματος;”


Σε μια ψευδολογία τόσο εξώφθαλμη που αγγίζει την φαιδρότητα, κινήθηκε η απάντηση του τότε αναπληρωτή Υπουργού Εθνικής Άμυνας, κ. Πάνου Μπεγλίτη:

Η συγκρότηση των ΚΑΑΥ έχει προβλεφθεί για το σκοπό της αντιμετώπισης, σε συγκεκριμένες περιόδους (επιχειρήσεις), των αναπληρώσεων απωλειών υγείας (τραυματισμοί, ψυχικοί κλονισμοί κλπ.) του στρατιωτικού προσωπικού που συμμετέχει σε αυτές [...]

Και ο κ. Μπεγλίτης καταλήγει πως…

“τα ΚΑΑΥ δεν αποτελούν προνομιακή μεταχείριση της Πολιτείας έναντι του στρατιωτικού και πολιτικού προσωπικού, αλλά αντιστάθμισμα στις ιδιαιτερότητες του στρατιωτικού επαγγέλματος (μεταθέσεις, αλλαγές-απομάκρυνση από το οικογενειακό περιβάλλον, απομάκρυνση από τον τόπο συμφερόντων, κλπ.)”

ως αυτή η κατηγορία των εργαζομένων στον Δημόσιο Τομέα να είναι η μόνη που ζει κάτω από το ίδιο ακριβώς καθεστώς μεταθέσεων και βιώνει ανάλογες και ακόμη πιο δύσκολες “ιδιαιτερότητες”…

“ΣΚΛΑΒΟΙ ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΟΛΑ” ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ 

Ίσως όμως όλα αυτά μέχρι και εδώ, όσο και αν δείχνουν κορυφαίας σπουδαιότητος, τελικά να είναι τα ήσσονος σημασίας, καθώς, αυτοί οι επαγγελματίες της “αγάπης τους προς την πατρίδα” (με τόσα προνόμια αλήθεια, ποιος δεν θα “αγαπούσε” την πατρίδα του;) δεν παραθερίζουν απλά σε βάρος της τσέπης του Έλληνα αλλά και των ίδιων μας των παιδιών, που ενώ καλούνται να υπηρετήσουν την Εθνική μας Άμυνα, ξαφνικά βρίσκεται να γίνονται, άμισθοι υπηρέτες της κάστας των στρατιωτικών που, όπως και εκείνη των πολιτικών αλλά και των κληρικών, θέλει ταυτίζει τον εαυτό της με την ίδια την Πατρίδα”.

Εικόνες ντροπής και απόλυτου ευτελισμού των Ελλήνων φαντάρων που, ως κοινοί δούλοι, μαζεύουν τις ξαπλώστρες πάνω στις οποίες πριν λίγη ώρα άπλωναν τους τρυφερούς “φιλοπάτριδες” πατσάδες και …ένδοξους ποπούς τους οι οικογένειες των στρατιωτικών…

“ΚΑΤΕΡΓΑ ΜΑΥΡΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ” ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ “ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ” ΣΤΑ ΚΑΑΥ

Κάτι παραπάνω από συγκλονιστικά είναι όσα καταγγέλλουν οι φαντάροι μας που χρησιμοποιούνται ως κανονικοί σκλάβοι από τους ανώτερους αξιωματικούς αλλά και από τις οικογένειές τους, που χαρακτηρίζουν τα ΚΑΑΥ ως “κάτεργα μαύρης εργασίας”.

Χιλιάδες στρατιώτες μας κάθε χρόνο, αντί να στελεχώσουν μάχιμες μονάδες στις οποίες υπάρχουν φρικτές ελλείψεις προσωπικού, κάνουν τα γκαρσόνια, τους μπάρμαν, τους καφετζήδες, τους λατζέρηδες, τους μάγειρες, τους χτίστες, τους χαμάληδες, τους προσωπικούς υπηρέτες των κυριών και των βλασταριών τους, τους βαστάζους, τους μηχανικούς των προσωπικών τους αυτοκινήτων, τις παραδουλεύτρες, τις μπέιμπυ σίττερ και ό,τι άλλο μπορεί να επιτρέψει η διεστραμμένη αντίληψη περί χρήσης της εξουσίας, μη εξαιρουμένων και εκείνων των σεξουαλικών “υπηρεσιών”, καθώς δεν είναι και λίγοι εκείνοι οι αξιωματικοί των οποίων τα… τιμημένα “όπλα” εμφανίζουν μια… αφλογιστία.

Ο ΙΔΡΩΤΑΣ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΤΟ… ΑΝΤΗΛΙΑΚΟ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ

“Καταρχήν, πρέπει να διευκρινίσουμε ότι οι πάμφθηνες διακοπές του μόνιμου προσωπικού, εν ενεργεία ή απόστρατοι και των οικογενειών τους, αποτελεί ένα προνόμιο που ο Στρατός και το Κράτος τους προσφέρει, γιατί ακριβώς υπάρχουμε εμείς οι φαντάροι. Η δωρεάν εργασία των στρατιωτών και το μηδαμινό εργασιακό κόστος είναι η αναγκαία προϋπόθεση για τη διατήρηση αυτού του άθλιου καθεστώτος διακρίσεων, σε σχέση με τους υπόλοιπους πολίτες.

Το ημερήσιό μας πρόγραμμα περιλαμβάνει 6 ώρες σκοπιά και πρωινή απασχόληση στο συνεργείο των αρμάτων όπου αναλαμβάνουμε την συντήρηση και την επιδιόρθωση των οχημάτων. Η λειψανδρία μας έχει φτάσει στο σημείο λίγα άτομα να διεκπεραιώνουν καθήκοντα πολλών κάτι το οποίο μας αφήνει ελάχιστη ώρα για ανάπαυση”.

Γιορτή Ούζου” στα ΚΑΑΥ Νέας Περάμου. Μια… ευχάριστη παρέα από αποστράτους και τις κυρίες τους με… “ένδυμα περιπάτου”. Στο βάθος δεξιά τρεις στρατιώτες σε ρόλο σερβιτόρου και μετά από πολύωρη σκοπιά. Στις γκρι ομοιόμορφες μπλούζες τους φέρουν και το… εθνόσημο, καθώς, αν δεν έχει το γκαρσόνι εθνόσημο, δεν μπορούν να “φχαριστηθεί” την ουζοποσία μια ολόκληρη “κυρία στρατηγού”… 

 ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΖΟΦΕΡΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ-ΔΟΥΛΟΥΣ ΣΤΑ ΚΑΑΥ ΠΛΑΤΑΜΩΝΑ: 

“Είμαστε φαντάροι που υπηρετούμε στα ΚΑΑΥ ΠΛΑΤΑΜΩΝΑ. Από την πρώτη μέρα ο διοικητής επίλαρχος Μπαλάτσος μας έδωσε να καταλάβουμε ότι τα ΚΑΑΥ δεν είναι στρατόπεδο. Μας είπε ότι “εδώ εγώ είμαι ο διευθυντής και εσείς είστε οι εργαζόμενοι”.

Είναι σα να δουλεύεις σε μια μεγάλη ξενοδοχειακή επιχείρηση και τα αφεντικά σου να μπορούν να διαπράξουν οποιαδήποτε αυθαιρεσία λόγω της ιεραρχίας που υπάρχει στον Στρατό. Χαρακτηριστικό είναι ότι, μεταξύ μας οι φαντάροι αποκαλούμασταν δούλοι. Ο Διοικητής-manager μάλιστα πήρε τόσο θερμά το θέμα της κερδοφορίας του ΚΑΑΥ που ενώ ο καφές κόστιζε πενήντα λεπτά το Μάρτιο, έφτασε με διαδοχικές αυξήσεις τον Μάιο να κάνει εβδομήντα λεπτά.

…Μας αναθέσανε λοιπόν εκείνο το 8ήμερο, 29-7 Μαΐου να καθαρίσουμε την παραλία κοντά στα ΚΑΑΥ μήκους περίπου 350 μέτρων. Από κείνη την στιγμή ξεκίνησε ένας πραγματικός Γολγοθάς για όλους μας.


Η παραλία έπρεπε να καθαριστεί και να ετοιμαστεί ώστε να μπορέσει να έρθει ό “αφρός” και να κάνει τις διακοπές του.

Στην αρχή, αφού προετοιμάσαμε τον χώρο, κουβαλήσαμε κάτι τεράστιες τσιμεντένιες βάσεις ώστε να μπουν οι ομπρέλες. Αυτές ζύγιζαν κοντά στα 50 κιλά και δεν υπήρχε καμιά μέριμνα για το πως θα τις μεταφέρουμε. Απλά μας υπόδειξαν να τις τοποθετήσουμε ομοιόμορφα σε ένα σημείο.

Ο πόνος στα κόκκαλά μας ήταν αβάσταχτος από το πολύ κουβάλημα. Το κουβάλημα συνεχίστηκε από κείνο το σημείο με τα ξύλα που έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε για να κατασκευάσουμε τους διαδρόμους. Σε όλη την εξαντλητική διαδικασία είχαμε να υπομένουμε και τα παραγγέλματα των ανωτέρων ότι πρέπει να κάνουμε την καλύτερη δουλειά -βιτρίνα μας την έλεγαν-.

Εκτός από αυτά, έπρεπε να καθαρίσουμε τους κήπους και να προετοιμάσουμε τα σπιτάκια που θα υποδεχόντουσαν τα στελέχη. Ειδικά στο σπιτάκι του στρατηγού η πίεση ήταν ανυπόφορη. Δεν γίνοταν να μένει ο Στρατηγούλης σε σπιτάκι που το γκαζόν δεν ήταν στο προβλεπόμενο ύψος. Την Μ. Παρασκευή κοντέψαμε να λιποθυμήσουμε και τελειώσαμε την δουλειά στις 8 το βράδυ, και όταν πλέον ο ήλιος άρχισε να δύει”.

ΣΤΟ “ΜΑΚΕΛΕΙΟ” ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΥΤΟΜΑΤΙΣΜΟ

Αντιθέτως, είμαστε απέναντι σε κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης και των συστημικών ΜΜΕ να τεμαχίσουν τους εργαζόμενους, φέρνοντας την μια ομάδα απέναντι στην άλλη, ώστε να μπορέσουν στο τέλος και οι δύο να χωνευτούν πιο εύκολα στο στομάχι του νεοφιλελεύθερου κτήνους που κυβερνά την Ευρώπη καθώς και την, εδώ και χρόνια πλέον αποικία της, που λέγεται “Ελλάδα”.

Θα αποτελούσε όμως βαρύτατο, ακόμη και ηθικά ελέγξιμο δημοσιογραφικό ατόπημα, αν δεν επισημαίναμε την τεράστια αδικία που γίνεται σε βάρος του Ελληνικού Λαού, αδυνατώντας να κατανοήσουμε μέσα από ποια ακριβώς συλλογιστική, μια άνεργη μάνα ή ένας χαμηλόμισθος οικογενειάρχης ή ένας συνταξιούχος των 360 ευρώ, υποχρεούται να πληρώνει τις διακοπές του κάθε Ταξίαρχου ή Στρατηγού και φυσικά και των οικογενειών τους, ενώ ίσως, θα έπρεπε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, ή, εν πάση περιπτώσει, τίποτε από τα δύο.

Εκτός όμως από ηθικά ελεγκτέοι, θα είμαστε και δημοσιογραφικά ανεπαρκείς αν δεν αναδεικνύαμε το απίστευτο αίσχος της κατάχρησης εξουσίας σε βάρος των παιδιών μας, των δικών μας παιδιών, που αντί να υπηρετήσουν πραγματικά την Πατρίδα, υπηρετούν τις όποιες προσωπικές ανάγκες ένστολων Δημοσίων Υπαλλήλων, καθώς και των εκλεκτών κυριών τους, ευτελίζοντας έτσι κάθε έννοια αξιοπρέπειας, νομιμότητας αλλά και εθνικής ασφάλειας, αφού καμιά εθνική άμυνα δεν (εξ)υπηρετείται όταν ο φαντάρος πλένει τα πιάτα πάνω από τα οποία ρεύεται ο Αξιωματικός και αλλάζει τα σεντόνια πάνω στα οποία εκφράζει τον ερωτικό της ίμερο η κυρία του.

Οι Έλληνες Αξιωματικοί προσπαθούν να μας πείσουν πως αγαπούν την “Πατρίδα”. Ακόμη και αν δυσκολεύονται να μας πείσουν, όταν την ίδια στιγμή ξεφτιλίζονται παρακαλώντας σαν ζητιάνοι στο γραφείο του Υπουργού για ένα επίδομα 150 ευρώ, εμείς θα το δεχτούμε και θα πούμε πως ναι, όντως αγαπούν την Ελλάδα.

Ίσως όμως ήρθε ο καιρός οι στρατιωτικοί μας να αποδείξουν πως ,εκτός από την Ελλάδα, αγαπούν και τους… Έλληνες.

Πιστεύουμε πως θα έχουν και τη μεγαλοψυχία αλλά και τη λεβεντιά για να το κάνουν. Και θα παραιτηθούν μόνοι τους αυτού του προκλητικού προνομίου, υπέρ χιλιάδων φτωχών και τόσο ταλαιπωρημένων συμπατριωτών τους.

Από την άλλη μεριά, όταν κάποιος έχει ορκιστεί να θυσιάσει ακόμη και τη ίδια του τη ζωή για αυτή τη χώρα, δείχνει γελοίο να μη μπορεί να θυσιάσει… 14 ημέρες διακοπών προσφέροντάς την με χαρά σε μια οικογένεια που το έχει πραγματική ανάγκη. Και αν δεν το πράξει, θα είναι ήδη επίορκος.

Π.Κ.
πηγη