Η κρίση στο Ιράκ επανακαθορίζει το κουρδικό ζήτημα

Αρχές Ιουνίου ένας συνασπισμός ισλαμιστών τρομοκρατών με την επωνυμία ISIS υποκινούμενος και βοηθούμενος από τα γνωστά αμερικανοσιωνιστικά κέντρα αποσταθεροποίησης της Μέσης Ανατολής ξεκίνησε μια μεγάλη στρατιωτική επίθεση στο Βόρειο Ιράκ καταλαμβάνοντας την μεγάλη πόλη Μοσούλη και απειλώντας να προχωρήσει προς την πρωτεύουσα Βαγδάτη. Η στρατιωτική επίθεση των τζιχαντιστών προκάλεσε έντονες ανησυχίες στους Κούρδους και στην Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν KRG (Kurdish Regional Government), δεδομένου ότι κινδύνευε η πλούσια σε πετρέλαιο περιοχή του Κιρκούκ. Το Κιρκούκ δεν είναι μόνο μια ιστορική κουρδική πόλη, αλλά και ένα δυναμικό οικονομικό κέντρο της περιοχής. Η κεντρική κυβέρνηση της Βαγδάτης επανειλημμένα είχε αρνηθεί να δώσει τον έλεγχο και την δικαιοδοσία αυτής της πόλης στην κουρδική αυτοδιοίκηση που έχει πρωτεύουσα την πόλη Αρμπίλ.

Υπό την απειλή κατάληψης του Κιρκούκ από τους τζιχαντιστές τρομοκράτες η κουρδική πολιτοφυλακή κατέλαβε την πόλη, επεκτείνοντας η κουρδική κυβέρνηση de facto την δικαιοδοσία της στο Κιρκούκ και αποσπώντας έτσι από την κυβέρνηση του αλ Μαλίκι στην Βαγδάτη μια προσοδοφόρο πλούσια σε πετρέλαιο περιοχή.

Η Τουρκία σε όλα αυτά τα τεκταινόμενα τηρεί στάση αναμονής, αν και  δηλώσεις πολλών πολιτικών του κυβερνώντος κόμματος AKP δείχνουν μια συγκρατημένη ανησυχία. Την δεκαετία του 1990 και 2000 ο κύριος στρατηγικός στόχος της Άγκυρας στην Μέση Ανατολή ήταν η αποτροπή δημιουργίας ενός κουρδικού κράτους στα σύνορα της Τουρκίας με το Ιράκ. Η ίδρυση ενός τέτοιου κράτους θα αναπτέρωνε κατά πολύ τις φιλοδοξίες απόσχισης της κουρδικής μειονότητας που κατοικεί στην περιοχή του Ντιγιαρμπακίρ και στην νοτιοανατολική Τουρκία. Ακόμη και μετά την δημιουργία της κουρδικής περιφερειακής αυτόνομης διοίκησης στο Βόρειο Ιράκ το 2005 η Άγκυρα αρνήθηκε να έχει οποιαδήποτε επίσημη σχέση ή επαφή με τους Κούρδους αυτής της περιοχής.

Τα τελευταία όμως χρόνια οι Τούρκοι άρχισαν να έχουν οικονομικές συναλλαγές με τους Κούρδους του Βόρειου Ιράκ και παρατηρείται μια επιταχυνόμενη προσέγγιση, προφανώς με το σκεπτικό ότι η Κουρδική Περιφερειακή Κυβέρνηση της Αρμπίλ θα μπορούσε να πείσει αποτελεσματικά το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα PKK που δραστηριοποιείται στην νοτιοανατολική Τουρκία να αναστείλει την δράση του και να κλείσει τις στρατιωτικές βάσεις που διατηρεί στα σύνορα με το Βόρειο Ιράκ.

Η προσέγγιση αυτή της Άγκυρας με τους Κούρδους επιταχύνθηκε και από τις αυξανόμενες ενεργειακές ανάγκες της Τουρκίας και από τις κακές σχέσεις του ηγέτη των Κούρδων του Ιράκ Μπαρζανί με την κυβέρνηση της Βαγδάτης. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξαν οι Αμερικανοί, οι οποίοι πάση θυσία ήθελαν να υπονομεύσουν τον αλ Μαλίκι και την υποστήριξη που παρείχε στον Άσσαντ και την συνεργασία του με την Τεχεράνη.

Αυτή την εποχή η Τουρκία είναι ο μεγαλύτερος ξένος επενδυτής στο κουρδικό Βόρειο Ιράκ. Τα τελευταία 5 χρόνια οι τουρκικές εξαγωγές στο Βόρειο Ιράκ έχουν τριπλασιαστεί στα 12 δισ. δολλάρια, που σημαίνει ότι αυτή η περιοχή είναι η δεύτερη μεγαλύτερη εξαγωγική αγορά της Τουρκίας μετά την Γερμανία.

Η Τουρκία θα προτιμούσε να παραμείνει το Ιράκ ενωμένο. Ο διαμελισμός του, όπως το έχουν σχεδιάσει οι Αμερικανοσιωνιστές, προσφέρει μεν οικονομικά οφέλη στην Τουρκία λόγω των στενών πλέον οικονομικών δεσμών, σχεδιάζεται ήδη αγωγός πετρελαίου και φυσικού αερίου που θα συνδέει το κουρδικό Ιράκ με λιμάνι της νότιας Τουρκίας, αλλά ταυτόχρονα εντείνει σε υπερθετικό βαθμό τις φιλοδοξίες και απαιτήσεις των Κούρδων της Τουρκίας για αυτονομία, απόσχιση και ένωση με τους Κούρδους του Ιράκ.

Θα πρέπει να είναι κατανοητό ότι οι Τούρκοι και οι Κούρδοι είναι υπό αμερικανοσιωνιστική καθοδήγηση, ασχέτως αν χρησιμοποιούν αυτήν για αντίθετους σκοπούς. Η Τουρκία για να ενισχύσει την επεκτατική της πολιτική εις βάρος των γειτόνων της, οι Κούρδοι για να δημιουργήσουν εθνικό κράτος. Το τουρκικό Κουρδιστάν αργά ή γρήγορα δεν θα εξαιρεθεί από αυτή την διαδικασία και η Άγκυρα πιθανόν να υποχρεωθεί να καταβάλει το τίμημα της χυδαίας πολιτικής της έναντι της Δαμασκού και της Βαγδάτης.

Από την εφαρμογή της στρατηγικής αιματηρής αναταραχής και αποσταθεροποίησης των Αμερικανοσιωνιστών στην Μέση Ανατολή η Τουρκία πιθανόν να έχει απώλειες, οι οποίες όμως μπορεί να αντισταθμιστούν με ενίσχυση των διεκδικήσεων της στην Θράκη, Ανατολικό Αιγαίο και Κύπρο, κάτι που επιτρέπει η συγκυρία διακυβέρνησης της Ελλάδας από προδότες πολιτικάντηδες.

Η υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τους Εθνικιστές και την Χρυσή Αυγή. Οι αποφάσεις για το μέλλον του Ελληνισμού δεν δύναται να λαμβάνονται από τους Αμερικανοσιωνιστές και τους συνωμότες της ψοφοδεξιάς και των παρελκομένων της.

Γ. Λιναρδής