"Persona non grata" ο Πούτιν

του Κώστα Μπετινάκη

Έχει περάσει ένας και πλέον χρόνος που ξεκάθαρα η αμερικανική πολιτική έχει περάσει σε επίπεδα ανάλογα με εκείνα του Ψυχρού Πολέμου.

Δύο σενάρια ξετυλίγονται:

1.            Να αποκλεισθεί οποιοδήποτε ενδεχόμενο συνεργασίας της Ευρώπης με τη Ρωσία.

2.            Να ξεφορτωθούν το γρηγορότερο τον κυριότερο πολιτικό τους αντίπαλο – τον Βλαντίμιρ Πούτιν.

Για τον λόγο αυτό έχει αρχίσει ένας αδυσώπητος οικονομικός πόλεμος εναντίον της Ρωσίας, με μοχλό τις επιχειρήσεις που ελέγχονται από το μακρύ χέρι του αμερικανικού τραπεζικού συστήματος.

Αλλά πάμε λίγο καιρό πίσω. Όλα ξεκίνησαν με τη διεθνή διάσκεψη για την Ουκρανία, που είχε γίνει στη Γιάλτα τον Σεπτέμβριο του 2013. Ως κύριο ζήτημα είχε προβληθεί πως θα πρέπει να περιορισθεί η μείωση της ευρωπαϊκής εξάρτησης από το ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο.

Ο τότε υπουργός Ενέργειας των ΗΠΑ Μπιλ Ρίτσαρντσον, χειροκροτούμενος από τη Χίλαρι Κλίντον, είχε εκφράσει τις ελπίδες ότι η σχιστολιθική ενέργεια (fracking techniques) ήταν η πανάκεια που θα πετούσε τη Ρωσία από την ενεργειακή αγορά. Και θα έδινε την ευκαιρία να αναλάβει τον ανεφοδιασμό της Ευρώπης…

Η πραγματικότητα όμως διέψευσε τις ελπίδες. Διότι η μέθοδος του σχιστολιθικού αέριου είναι πιο ακριβή από την άντληση ρωσικού αερίου.

Στην Ουκρανία, ακριβώς λόγω των μεγάλων ενεργειακών αποθεμάτων της, έχει ήδη αναμειχθεί η μεγάλη ενεργειακή εταιρία των ΗΠΑ ChevronΝα θυμίσουμε πως στις 22 Φεβρουαρίου, με πρωτεργάτρια την υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ, είχαμε το coup d’état (δεν χρειάζεται μετάφραση, επειδή γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει) που έφερε στην εξουσία την πρακτορική οργάνωση του ΝΑΤΟ «Yats», του Αρσένι Γιατσενιούκ – του πρώτου Ουκρανού πολιτικού που είχε μιλήσει για ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ. Κάτι που αποτελούσε άμεση απειλή για τη ρωσική ναυτική βάση στην Κριμαία.

Τα γεγονότα που ακολούθησαν ήταν δραματικά με όλη τη σημασία της λέξεως. Δημοψήφισμα και προσάρτηση της Κριμαίας από τη Μόσχα και εξέγερση των καταπιεσμένων από τους Ουκρανούς φιλοδυτικούς εθνικιστές Ρώσων της Νοτιοανατολικής Ουκρανίας. Για την Κριμαία δεν άνοιξε μύτη, αλλά στη ΝΑ Ουκρανία, ακόμη και τώρα, η ιστορία γράφεται με βομβαρδισμούς και αίμα.

Λόγω των δραματικών γεγονότων, η αμερικανική οικονομική επίθεση πέρασε σε δεύτερο φόντο.

Μερικά πράγματα που έχουν παραληφθεί από τα απόλυτα ελεγχόμενα διεθνή Μέσα: Στην Ουκρανία, ακριβώς λόγω των μεγάλων ενεργειακών αποθεμάτων της, έχει ήδη αναμειχθεί η μεγάλη ενεργειακή εταιρία των ΗΠΑ Chevron.

Αλλά πέρα από το ενεργειακό, η Ουκρανία είναι ένας τεράστιος σιτοβολώνας (έτσι την αποκαλούσαν επί ΕΣΣΔ) και με μεγάλες αγροτικές προοπτικές. Εδώ έχουμε την ανάμειξη του άλλου αμερικανικού αγροτοεπιχειρηματικού γίγαντα, της Cargill, που έχει επενδύσει σε σιτοβολώνες, ζωοτροφές, παραγωγή αβγών δημιουργώντας την αγροτική επιχείρηση UkrLandFarming, που έχει έδρα στο λιμάνι της Μαύρης Θάλασσας Νοβοροσίσκ.

Κάτι που δεν έχει περάσει ούτε στα ψιλά είναι πως από τον περασμένο Μάιο ο Ρ. Χάντερ Μπάιντεν (γιος του αντιπροέδρου των ΗΠΑ) είναι πρόεδρος του Συμβουλίου Διευθυντών της Burisma Holdings, της μεγαλύτερης ουκρανικής ιδιωτικής εταιρείας παραγωγής φυσικού αερίου.

Να μην παραλείψουμε πως στο δραστήριο αμερικανοουκρανικό Επιχειρηματικό Συμβούλιο συμμετέχουν διευθυντικά στελέχη των πολύ γνωστών Monsanto, John Deere (της εταιρείας κατασκευής αγροτικών εργαλείων), CNH Industrial, DuPont Pioneer, Eli Lilly & Company.

Η Μονσάντο (μεταλλαγμένα προϊόντα) έχει ήδη ανακοινώσει την κατασκευή ενός τεράστιου αγροτικού έργου παραγωγής «μη μεταλλαγμένων» (non-GMO) σπόρων καλαμποκιού στην Ουκρανία, με προφανή στόχο τη διστακτική για τα μεταλλαγμένα προϊόντα ευρωπαϊκή αγορά.

Να μην ξεχνάμε και την ομιλία στη χρηματοδοτούμενη από τη Chevron διάσκεψη «Ukraine in Washington» του αμερικανοουκρανικού Επιχειρηματικού Συμβουλίου πριν από έναν χρόνο, όπου η Βικτόρια Νούλαντ δεν δίστασε να αποκαλύψει ότι «πέντε δισεκατομμύρια δολάρια είχαν δαπανήσει οι ΗΠΑ τα τελευταία είκοσι χρόνια για να κερδίσουν την Ουκρανία».

Στις 2 του περασμένου Δεκεμβρίου ο πρόεδρος Ποροσένκο είχε ορκίσει τρεις ξένους ως υπουργούς της κυβέρνησής του: έναν Αμερικάνο, έναν Λιθουανό κι έναν Γεωργιανό. Η γεννημένη στις ΗΠΑ  Νάταλι Γιαρέσκο, με πτυχίο από το Χάρβαρντ και το πανεπιστήμιο DePaul, είναι η υπουργός Οικονομικών της Ουκρανίας.

Με οικογενειακή καταγωγή από την Ουκρανία, η Γιαρέσκο είχε σταλεί ως υπάλληλος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στο Κίεβο όταν η Ουκρανία κέρδισε την ανεξαρτησία της από τη Σοβιετική Ένωση για να στελεχώσει το Ταμείο – υπό την αιγίδα της αμερικανικής πρεσβείας. Το ίδιο Ταμείο είχε χρηματοδοτήσει την «Πορτοκαλί Επανάσταση». Η ίδια είχε χρηματίσει και ως οικονομική σύμβουλος για τις «Διεθνείς Επενδύσεις» του Βίκτορ Γιουτσένκο.

Ας σημειωθεί ότι ο υπουργός Υγείας Αλεξάντρ Κβιτασβίλι, από τη Γεωργία, επίσης αμερικανοσπουδασμένος, δεν ομιλεί την ουκρανική…

Το ρωσοφοβικό αμερικανόφιλο Κίεβο επιτέθηκε εναντίον της ΝΑ Ουκρανίας, με αποτέλεσμα να «σκοτώσει» την καρδιά του βιομηχανικού τομέα της χώρας, της οποίας οι αγορές βρίσκονταν στη Ρωσία. Αλλά το Κίεβο κυβερνά από τη δυτική Ουκρανία και αυτό έχει τη σημασία του. Ο θάνατος της παλιάς βιομηχανίας βοηθάει ώστε να παραμένουν οι μισθοί σε χαμηλό επίπεδο και τα έσοδα στα ύψη.

Τη στιγμή που οι Αμερικάνοι έχουν πλέον αναλάβει αποφασιστικά τον έλεγχο της ουκρανικής οικονομίας, αντεπιτέθηκε ο Πούτιν ανακοινώνοντας τη ματαίωση του προγράμματος γα τον αγωγό South Stream.

Αλλά μια και μιλήσαμε για τη σύνοδο της Γιάλτας του 2013, να θυμίσουμε κάτι που αρέσει να κατατάσσεται στις «θεωρίες συνωμοσίας» από εκείνους που τους ενοχλούν οι παραπέρα σκέψεις. Και όσοι δημοσιογράφοι ασχολούνται με τα θέματα-τζιζ κατατάσσονται στους συνωμοσιολόγους.

Τον Μάιο του 2012, λοιπόν, είχε γίνει η συνάντηση της περιβόητης λέσχης Μπίλντερμπεργκ στο Σαντιγί της Βιρτζίνια. Η ετήσια συνάντηση του κονκλαβίου των πάμπλουτων ενορχηστρωτών της διεθνούς κατάστασης.

Τότε ο Ντάνιελ Εστούλιν, από εκείνους που έχουν ιδιαίτερα ασχοληθεί με το ιστορικό των δραστηριοτήτων της λέσχης Μπίλντερμεργκ, είχε αποκαλύψει στις 12 Ιουνίου ότι πονοκέφαλο στους Μπιλντερμπέργκερ προκαλούσε «η αντίθεση του Βλαντίμιρ Πούτιν στον πόλεμο εναντίον της Συρίας και του Ιράν».

Ήταν και η αντίδρασή του στην προσπάθεια να περικυκλωθεί η Ρωσία από αμερικανικές βάσεις, διατηρώντας αδιαμφισβήτητα τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας του και τον έλεγχο των αγωγών ενέργειας.

Εξαγριωμένοι Μπιλντερμπέργκερ ήταν εκπρόσωποι της αγγλοαμερικάνικης ελίτ, όπως διευθυντικά στελέχη της Royal Dutch Shell (Peter Voser και Jorma Ollila), της BP (Robert Dudley) και ο τότε ακόμη γερουσιαστής της Μασαχουσέτης κι αργότερα υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι.

Καπάκι ήρθε και η ιστορία της Ουκρανίας, για να δέσει η συνταγή…zougla