Κανείς δεν μπορούσε να φαντασθεί τον μαύρο Σεπτέμβρη του 44 το απύθμενο μίσος που έτρεφαν οι αριστεροί μπολσεβίκοι αντάρτες του ΕΛΑΣ για τους συμπατριώτες τους από την μαρτυρική Μεσσηνία, που είχαν την ατυχία να κλειστούν στο ηρωϊκό Μπεζεστένι ,πιστεύοντας πως θα σωθούν από το μανιασμένο βόλι των κομμουνιστοσυμμοριτών. Ούτε οι Γερμανοί δεν είχαν αντιδράσει έτσι .Τότε όμως η διαταγή από τον «Καπετάν Κλάρα» τον περίφημο αλλά και μυσαρό Άρη Βελουχιώτη ήταν «όχι σφαίρες, γουρουνίσιο θάνατο»Αφού η ζωή των συμπατριωτών τους μετρούσε, όσο αυτή ενός γουρουνιού…Το έγκλημα της πηγάδας είναι αποτρόπαιο και φρικιαστικό δυστυχώς και με τις ευλογίες του
ηρωοποιημένου Νίκου Μπελογιάννη. Στην σειρά όλοι ο ένας πίσω από τον άλλο ,οι μελλοθάνατοι δέχονταν την δολοφονική μαχαιριά στην καρωτίδα και μετά, μέσα στην ερεβώδη πηγάδα, που μετά από λίγο γέμισε πτώματα. Γιατί οι αντάρτες του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ δεν έσφαξαν τους στρατιωτικούς αντιπάλους τους, αλλά αθώους πολίτες μεταξύ των οποίων και πολλά παιδιά, που δεν είχαν καμία σχέση με τα τάγματα ασφαλείας , ούτε με ένοπλο αγώνα εναντίον τους, όπως άκομψα δικαιολογούνται μέχρι και σήμερα. Ήταν όμως τόσο πολύ το μίσος τους που ξεχείλιζε και έκαιγε ο,τιδήποτε Ελληνικό. Γιατί οι αντάρτες έπαιρναν εντολές από την Κομιντέρν των σοβιετικών μπολσεβίκων και όχι από Ελληνικό επιτελείο…
Δυστυχώς αντί μετά την αποχώρηση των Γερμανών να γιορτάζει ο λαός ενωμένος την ελευθερία του ,οι αριστεροί αντάρτες του ΕΛΑΣ είχαν άλλα σχέδια. Αφού εμφανίστηκαν αρχικά με το ΕΑΜ ως οι πολέμιοι του Γερμανού κατακτητή στην συνέχεια, όταν εκείνος έφυγε , κρυφός τους πόθος ήταν να σφετερισθούν την εξουσία ,να περάσουν οι περιουσίες των «νοικοκυραίων» στα χέρια τους, να κάψουν να ρημάξουν, να μην αφήσουν τίποτε όρθιο!
Παρά την συστηματική προσπάθεια τα επόμενα χρόνια, δυστυχώς μεσούσης της νοσηρής μεταπολίτευσης με πρωτοστατούντα τον δήθεν εθνάρχη Καραμανλή, να υποβαθμισθεί το αποτρόπαιο αυτό γεγονός, εν τούτοις οι αθώες ψυχές της Πηγάδας ζητούσαν πάντα δικαίωση.
Το ετήσιο μνημόσυνο για τους σφαγιασθέντες από τους λήσταρχους αριστερούς αντάρτες συμμορίτες είναι η ελαχίστη ένδειξη τιμής για το αίμα αθώων που χύθηκε. Το φετινό μνημόσυνο για τις ψυχές των θυμάτων δεν είναι ούτε πολιτική σύναξη ούτε γιορτή αλλά εκδήλωση αγάπης προς τους άτυχους νεκρούς. Δεν είναι «γιορτή μίσους» όπως μερίδα της θλιβερής αριστεράς συνεχίζει να προπαγανδίζει για να «ξεπλύνει» με τον μιαρό αυτό τρόπο τα ανοσιουργήματά της. Τέτοιου είδους αναφορές αναδύουν ασέβεια προς τους αθώους νεκρούς προσβάλλει την μνήμη τους αλλά και όλους εμάς που τους θυμούμαστε και τους τιμούμε. Δεν μπορούν οι θύτες και οι συνοδοιπόροι τους να επιβάλλουν την λήθη των θυμάτων και του εγκλήματος με ψεύδη, συκοφαντίες και ύβρεις .Επιτέλους η αριστερά ας αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, ας γονατίσει μπροστά στα θύματα και ας ζητήσει ταπεινά συγγνώμη πάνω από το μνημείο για τις θηριωδίες που διέπραξαν οι αποκρουστικοί ομοϊδεάτες της! Ας αναλογισθεί ακόμη γιατί παρά την ανίερη προπαγάνδα της το ποσοστό του κομμουνιστικού κόμματος είναι σε τόσο χαμηλά επίπεδα.
Συνέλληνες συναισθανθείτε ,ότι η λήθη στην ιστορία υποκρύπτει τον κίνδυνο να ξαναζήσουμε παρόμοια αποτρόπαια γεγονότα. Όλοι μας πρέπει να σχετλιάζουμε και να περιφρονούμε τέτοιες αποκρουστικές συμπεριφορές εναντίον Ελλήνων, που δυστυχώς μόνο η αριστερά έχει να επιδείξει !!!
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΦΡΙΞΤΕ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών.
Σεμνα και ταπεινα παρακαλω και στη μητρική σας γλώσσα για να μεταφράζονται