ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΜΙΑΣ ΔΙΚΗΣ Η συμβολική σημασία της για την Θράκη μας

Από τον Ηλία Ν. Ηλιακόπουλο
Είχα τύχη αγαθή να υποστηρίξω πριν  μερικές ημέρες   στα  Δικαστήρια της Ροδόπης ,έναν ωραίο Έλληνα πατριώτη , τον ελληνόψυχο  Λαρισαίο  Αστέριο  Χάμο  ενάντια στην κατηγορία διασποράς ψευδών ειδήσεων, που θα μπορούσαν να προκαλέσουν φόβο και ανησυχία  στον κόσμο, όπως αξιώνει το άρθρο 191 του Ποινικού μας κώδικα. Ο  λόγος , γιατί ο φλογερός αυτός πατριώτης  στο
πλαίσιο γενικότερης δράσης του Πατριωτικού  Ελληνικού  Συνδέσμου Λάρισας του οποίου είναι πρόεδρος ,τον Αύγουστο του  2014 έριξε σε  παρακείμενο του τουρκικού  προξενείου δρόμο  φεϊγ βολάν με  κύριο  και πάγιο αίτημα , να φύγει το  τουρκικό προξενείο  από την Θράκη  και να μπει φραγμός στη τουρκοποίηση της Θράκης. Η αυτεπάγγελτη ποινική δίωξη  είχε όμως  και τα καλά της σημεία

.Γιατί  στην Δίκη ακούσθηκαν αλήθειες , τις οποίες κρύβει  τεχνηέντως κάτω από το χαλί  η καθεύδουσα  και χαμερπής ελληνική πολιτεία με τους μυσαρούς πολιτικάντηδες. Γιατί αλλιώς δεν εξηγείται γιατί οι πομάκοι , γνήσιο ελληνικό φύλλο . να κινδυνεύουν  να  τουρκοποιηθούν , μια που  οι απόγονοι του Αττίλα  τους έχουν τελευταία στοχοποιήσει ,τους κατατρομοκρατούν και με κάθε τρόπο προσπαθούν να τους εντάξουν στο κλίμα   της  συνεχιζόμενης τουρκικής προπαγάνδας. Έτσι αναρωτιέται  κανείς, αν νοιάζεται εκεί κάτω στο κέντρο , στο κλεινόν Άστυ κανένας από τους κατ επίφαση κυβερνήτες , για την ανελέητα πληττόμενη Θράκη μας .Γιατί καθώς όπως φαίνεται τα κάστανα από την φωτιά  τα βγάζουν πάντοτε ένθερμοι Έλληνες πατριώτες  σαν τον χαλκέντερο Αστέριο  Χάμο. Ο  οποίος έκανε το αυτονόητο. Διαμαρτυρήθηκε  στην ύπουλη προπαγάνδα του Προξενείου  και δεν διέδωσε ψευδείς ειδήσεις  στο πλήθος .Τι  ψέμα διέδωσε αλήθεια με την ρίψη των συγκεκριμένων φεϊγ- βολάν  με το περιεχόμενο που όλοι γνωρίζουν ;  «Όχι στην τουρκοποίηση της Θράκης-να κλείσει το τουρκικό προξενείο…»! Δεν είναι άραγε κατοχυρωμένο συνταγματικά  το δικαίωμα στην ελευθερία του(γραπτού) λόγου (Άρθρο 14 του Συντάγματος σε συνδυασμό με το ακροτελεύτιο άρθρο 120 παρ. 4 του Συντάγματος; Το τελευταίο ορίζει πως η τήρηση του Συντάγματος δεν είναι μόνο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση και εν κατακλείδι  η τήρησή του επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Ο καθένας μας έχει δικαίωμα και υποχρέωση να διαμαρτυρηθεί ακόμη και δημόσια  , όταν οθνείοι (ξένοι)επιβουλεύονται ελληνική γη. Δεν πήρε όμως δημοσιότητα  τούτη η Δίκη ,γιατί αυτή την νοοτροπία έχει περάσει  δεκαετίες ολόκληρες το ανθελληνικό κράτος των Αθηνών.  Έτσι και τώρα εκτός από   καμιά  τριανταριά ελληνόψυχους «ιερολοχίτες» Λαρισαίους και κάποιους μεμονωμένους  Δραμινούς , δεν έδειξαν ενδιαφέρον ούτε από την ευρύτερη περιφέρεια  ούτε όμως και από την πόλη της Κομοτηνής.
 Ολοφάνερη η απουσία των κατοίκων της πόλης στην σημαντική και με πολύ συμβολική σημασία αυτή Δίκη , έστω κι αν δικαζόταν από ιεραρχικά μικρό Δικαστήριο, από το Μονομελές πλημμελειοδικείο Ροδόπης. Γιατί φαντάζομαι σε μία Δίκη με συνδικαλιστές για εργασιακά δικαιώματα από αυτά που διέλυσαν σιγά- σιγά την χώρα ή για  την  Δίκη των οκτώ τούρκων  αξιωματικών , που αυτομόλησαν  στην Ελλάδα , ισχυριζόμενοι πως κινδυνεύει  η ζωή τους, τα ακροατήρια των Δικαστηρίων γεμάτα και το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον στο κόκκινο.       Για την σημαντική  όμως αυτή Δίκη  δεν ήλθαν πολλοί Κομοτηναίοι στο Δικαστήριο ,  είτε από άγνοια (λέτε;)είτε  από φόβο είτε από αδιαφορία. Αλλά και τα αθηνοκεντρικά  ΜΜΕ πλην της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΩΡΑΣ (!)και  του τοπικού ΧΡΟΝΟΥ, έλαμψαν δια της απουσίας των. Για την ιστορία όμως και για σύγκριση  υπήρχαν δύο τουλάχιστον  δημοσιογράφοι τούρκικων εφημερίδων αλλά και κάποιοι άλλοι «άγνωστοι» στην υπόθεση, καθότι η δίκη αυτή  είχε μείνει τελευταία! Η δίκη αυτή και το αποτέλεσμα της , όπως εύστοχα έγραψε η «Ελεύθερη ώρα», δεν ήταν μόνο  η πανηγυρική αθώωση του φλογερού Έλληνα  Αστέριου Χάμου αλλά και η απάντηση  καθώς  και ένα ηχηρό χαστούκι στα ανθελληνικά σχέδια του τούρκικου προξενείου. Γι αυτό η Δίκη τούτη είχε βαρύνουσα και συμβολική σημασία. Αλλά που να το καταλάβει αυτό η πλειοψηφία των πολιτικών ανδραπόδων στην ρημαγμένη χώρα μας;! Ως φυσικό επακόλουθο της παθητικής και αδιάφορης έως εχθρικής δυστυχώς στάσης της «πολιτείας» σε ο,τιδήποτε «Ελληνικό» είναι και η αδιαφορία των εξελιχθέντων σε «γραικύλους»  κατοίκων αυτής της χώρας. Αλήθεια που ήταν τα επιστημονικά σωματεία της περιοχής  με την ευκαιρία της Δίκης ,να διατρανώσουν την αντίθεση τους σε όσα διαπράττουν οι εγκάθετοι της «Άγκυρας»;  Εδώ λοιπόν  ευρίσκεται  η απάντηση, γιατί δεν υπήρχε παλλόμενο από εθνικό ενθουσιασμό πλήθος στην τόσο συμβολικής σημασίας  και βαρύτητας Δίκη. Γιατί να είστε σίγουροι , πως μια   ενδεχόμενη καταδίκη του συγκεκριμένου Έλληνα πατριώτη θα γινόταν δεκτή με ενθουσιασμό από τους ανθελληνικούς τουρκόφωνους κύκλους ,που θα το εκμεταλλεύονται στο έπακρο.   Τελικώς ο Αστέριος Χάμος  αθωώθηκε πανηγυρικά .Όλοι μαζί εις ανάμνηση ωραίων παλαίφατων εποχών  ψάλλαμε τον Εθνικό ύμνο  με την υπόσχεση , ότι οι νόμιμες δράσεις  θα συνεχιστούν ,η πειθαρχία  θα μας περιβάλλει και  η πατρίδα  θα είναι  πάντοτε υπεράνω όλων. Τις προάλλες μια θράκα Έλληνες όρθωσαν τα στήθη τους στη Θράκη  και βροντοφώναξαν  ως σύγχρονοι Σπαρτιάτες  στους σύγχρονους μήδους «Μολών λαβέ»!Οι εκ Λαρίσης ορμώμενοι απέδειξαν πως είναι γνήσιοι απόγονοι   των κατά καιρούς  Ελλήνων πολεμιστών Δεν δειλιάζουν ποτέ! Δίνουν πάντοτε όρκο τιμής .Να διαφυλάξουμε την ελληνικότητα της Θράκης μας!