Λεφτά υπάρχουν μόνο για το σπίτι του προδότη Μπελογιάννη: Ερείπια τα σπίτια των Παύλου Μελά, Κωστή Παλαμά, Ιωάννη Μακρυγιάννη

Στην Ελλάδα του «συνταγματικού τόξου», της παραχάραξης της ιστορικής αλήθειας και της μονόπλευρης λήθης, είναι αναπόφευκτο να εξυμνούνται και να προσέχονται ως «κόρες οφθαλμού» μόνο όλα όσα συνάδουν με την κυρίαρχη αριστερή και διεθνιστική σκέψη. Έτσι, λοιπόν, ενώ το πατρικό σπίτι στην Αμαλιάδα του δολοφόνου αμάχων και εκτελεσθέντα για κατασκοπεία υπέρ ξένης χώρας, Νίκου Μπελογιάννη,
χαρακτηρίστηκε διατηρητέο ιστορικό μνημείο και τελικά λειτουργεί ως μουσείο, την ίδια στιγμή οι ανάλογες οικίες Ελλήνων που αγωνίστηκαν πραγματικά για την Ελλάδα βρίσκονται στο έλεος της εγκατάλειψης και στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
«Απ’ εδώ έφυγε ο Παύλος για τη Μακεδονία στα 1904» γράφει η πλάκα στην αυλόπορτα ενός νεοκλασικού στην οδό Τατοΐου 50. Πρόκειται για το σπίτι όπου έζησε τα τελευταία της ζωής του ο Παύλος Μελάς. Σήμερα κινδυνεύει με κατάρρευση, μια και οι απόγονοι του ήρωα αδυνατούν να το συντηρήσουν και το υπουργείο Πολιτισμού έχει άλλες προτεραιότητες, αν και έχει από το 2012 πλήρεις μελέτες αποκατάστασης της κατοικίας.
Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν και με την κατοικία του Κωστή Παλαμά, η οποία είναι γεμάτη «γκράφιτι». «Στο σπίτι αυτό πέθανε ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς στις 27 Φεβρουαρίου 1943», γράφει η πλάκα στον τοίχο ενός οικήματος στην οδό Περίανδρου. Πρόκειται για χαρακτηριστικό δείγμα αθηναϊκής διώροφης κατοικίας του Μεσοπολέμου, με εσωτερική αυλή και εξωτερική σκάλα που οδηγεί στα πάνω δωμάτια και στην μεγάλη βεράντα, με θέα την Ακρόπολη. Επανειλημμένα το ίδρυμα «Κωστής Παλαμάς» έχει απευθυνθεί στο υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού, καθώς και σε άλλους φορείς, τράπεζες και ιδρύματα ζητώντας να παρέμβουν, ώστε να διασωθεί το κτίριο και να περιέλθει είτε στο κράτος, είτε σε κάποιον πολιτιστικό φορέα για να μετατραπεί σε Κέντρο Παλαμικών Μελετών.
Είπαμε, όμως, ότι το υπουργείο Πολιτισμού έχει άλλες προτεραιότητες. Αλλά ακόμη χειρότερη είναι η κατάσταση με το σπίτι του Μαχητή της Εθνεγερσίας του 1821, Ιωάννη Μακρυγιάννη, το οποίο είναι ετοιμόρροπο. Με οριστική κατάρρευση κινδυνεύει η κατοικία όπου έζησε την περίοδο 1829-1832 ο αγωνιστής Ιωάννης Μακρυγιάννης στο Άργος, χώρος όπου έγραψε τα «Απομνημονεύματά» του. Το 1982 με απόφαση που επικυρώθηκε το 1984 από το ΣτΕ, το οποίο απέρριψε προσφυγή του ιδιοκτήτη που επεδίωκε την κατεδάφισή του. Αν και τότε εξασφαλίστηκαν κονδύλια για μελέτη και αποκατάσταση της κατοικίας, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο έκρινε το 1989 ότι το οίκημα δεν «χρήζει κήρυξης» ως διατηρητέου μνημείου, αφού «δεν διασώζει σημαντικά αρχιτεκτονικά στοιχεία και δεν συνδέεται ασφαλώς με το ιστορικό πρόσωπο»!
Οι λέξεις ντροπή και αίσχος είναι πολύ λίγες για να περιγράψουν την εγκληματική ανθελληνική αδιαφορία του υπουργείου Πολιτισμού, της κυβέρνησης, αλλά και σύσσωμου του «συνταγματικού τόξου» για την πολύχρονη άθλια κατάσταση που βρίσκονται οι οικίες των Παύλου Μελά, Κωστή Παλαμά και Ιωάννη Μακρυγιάννη. Φαίνεται ότι «τα λεφτά υπάρχουν» αποκλειστικά για αιμοδιψείς δολοφόνους και εθνοπροδότες, των οποίων η δράση μόνο οδυνηρές μνήμες και σκέψεις φέρνει στο νου όλων των συνειδητοποιημένων Ελλήνων. Αντιθέτως, για τους Έλληνες εκείνους που αγωνίστηκαν για το αληθινό Μεγαλείο του Έθνους υπάρχει πλήρης αδιαφορία και εγκατάλειψη.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ