Το φιάσκο των S-400 στην επίθεση με Tomahawk στη Συρία…

Όσο αποκρινόμαστε από τον χρόνο εκδήλωσης της επίθεσης των Αμερικανών στη Συρία, καθώς το χθεσινό βράδυ ήταν κρίσιμο, καθώς υπήρχαν ενδείξεις ότι υπήρχε ανοιχτό το ενδεχόμενο επανάληψης του μπαράζ των πληγμάτων από την πλευρά των αντιτορπιλικών του αμερικανικού Ναυτικού (USN), πιθανότατα συνδεδεμένο με τη στάση / αντίδραση της Μόσχας, τόσο αρχίζει και ξεκαθαρίζει η κατάσταση και μπορεί κανείς να διακρίνει με σχετική ασφάλεια το νέο «τακτικό τοπίο» στην περιοχή.



Η στάση της Ρωσίας θα μπορούσε να περιγράφει ως μια μίξη υπευθυνότητας, μετριοπάθειας και της αναμενόμενης ισχυρής διπλωματικά καταδίκης, για λόγους «εικόνας» αλλά και για να μετριαστούν οι αρνητικές εντυπώσεις, καθότι η Μόσχα υπέστη ισχυρό επικοινωνιακό πλήγμα αφού είχε παγιωθεί η – μη πραγματιστική – πεποίθηση ότι είχε τον απόλυτο έλεγχο της κατάστασης, το οποίο βέβαια ήταν και εκ των ισχυρότερων στρατηγικών κινήτρων εξαπόλυσης της επίθεσης αυτής καθαυτής.

Τα ρωσικά υπουργεία Άμυνας και Εξωτερικών επιχειρούν να διαχειριστούν την κρίση κατά τρόπον που να συμβαδίζει με τον κεντρικό στρατηγικό στόχο ο οποίος δεν έχει αλλάξει και δεν είναι άλλος από την προσπάθεια να καθίσει με τις ΗΠΑ στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης και να εξευρεθεί ένας τρόπος ειρηνικής συνύπαρξης και σε κάποιον βαθμό συνδιαχείρισης της κατάστασης στα διάφορα ανοιχτά μέτωπα.

Λίγες μέρες νωρίτερα βέβαια, είχε γίνει δήλωση από ρωσικής πλευράς με ιδιαίτερο νόημα, η οποία ίσως και να πρόδιδε ότι οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες είχαν σημάδια ότι κάτι κινείται στο παρασκήνιο που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανεπιθύμητες καταστάσεις στη Συρία: Η υποστήριξη της Μόσχας στον Μπασάρ Αλ Άσαντ και το καθεστώς του δεν είναι χωρίς προϋποθέσεις, είχε χαρακτηριστικά ειπωθεί…

Ωστόσο, η απόφαση προσάρτησης της Κριμαίας αποδεικνύεται στην πράξη τεράστιο «αγκάθι», που υπονομεύει πλέον ανοικτά την υλοποίηση της στρατηγικής της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ένα αδιέξοδο από το οποίο πολύ δύσκολα θα απεμπλακεί η Μόσχα, που δείχνει να ποντάρει στο ότι ο χρόνος και οι στρατηγική αναγκαιότητα θα οδηγήσει την υφήλιο να «χωνέψει», έστω χωρίς να αναγνωρίσει επισήμως το τετελεσμένο.


Επιστρέφοντας όμως στην υπόθεση της Συρίας, το ρωσικό υπουργείο Άμυνας εξέδωσε μια ανακοίνωση στην οποία προκύπτει ότι η αμερικανική επίθεση με τους 59 Tomahawk εναντίον της συριακής αεροπορικής βάσης Ash Sha’irat από τα USS Porter και USS Ross που ναυλοχούσαν στην περιοχή της Σούδας στην Κρήτη, εκδηλώθηκε σε μόλις 14 λεπτά, από τις 3:42 μέχρι τις 3:56 τα ξημερώματα (ώρα Μόσχας).

Στην ανακοίνωση, οι Ρώσοι ισχυρίζονται ότι από τους 59 Tomahawk μόνο οι 23 προσγειώθηκαν στον στόχο, δηλώνοντας ότι δεν υπάρχει καθαρή εικόνα για το που προσγειώθηκαν οι υπόλοιποι 36 πύραυλοι. Είναι δε εμφανής μια έμμεση προσπάθεια να περάσει μήνυμα επιχειρησιακής αναποτελεσματικότητας από την πλευρά του αμερικανικού Ναυτικού, ενώ καταγράφηκαν και αναφορές ότι οι Αμερικανοί πολεμούν με τον ίδιον τρόπο που πολεμούσαν πριν από μερικές δεκαετίες!

Όσον αφορά την αποτελεσματικότητα των πληγμάτων, είναι χωρίς αμφιβολία εντυπωσιακή η αναφορά του Συριακού Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που έχουν στήσει οι Βρετανοί στο Λονδίνο και διάκειται σαφώς εχθρικά απέναντι στο καθεστώς Άσαντ, κάτι που προσδίδει αξιοπιστία, ότι την αμέσως επόμενη ημέρα οι Σύροι (πιθανότατα με ρωσική συνδρομή) κατόρθωσαν να απογειώσουν μαχητικά αεροσκάφη και να εκτελέσουν επιχειρήσει εξουδετέρωσης στόχων των αντικαθεστωτικών ανταρτών στην ευρύτερη περιοχή!

Η ίδια πηγή αναφέρει ότι οι ανθρώπινες απώλειες από τις αμερικανικές επιδρομές ανήλθαν τελικά στα οχτώ άτομα. Στον αντίποδα, το αμερικανικό πεντάγωνο στη δικιά του αναφορά μερικές ώρες μετά την επιδρομή, έκανε λόγο για σοβαρές ζημιές ή πλήρη καταστροφή συριακών μαχητικών (οι Σύροι παραδέχονται καταστροφή αριθμού MiG-29), υποδομών και υλικών.

Οι Ρώσοι, αντιδρώντας στην κατάσταση, έσπευσαν να δηλώσουν ότι θα ενισχύσουν τη συριακή αεράμυνα ώστε να καταστεί πιο ανταγωνιστική σε μελλοντικό χρόνο. Και είναι πιθανό να το κάνουν. Ταυτόχρονα, έστειλαν την καινούργια φρεγάτα «Ναύαρχος Γριγκόροβιτς» στη Συρία. Ωστόσο, ένα σημείο στο οποίο δεν έχει σταθεί οποιαδήποτε πλευρά, σα να μην υφίσταται, είναι η παρουσία σε συριακό έδαφος τόσο συστημάτων αντιαεροπορικής και αντιβαλλιστικής άμυνας…

Αυτά είναι τύπου S-300, αλλά και των θεωρούμενων – δικαίως – ως κορυφαίων, των πλέον προηγμένων S-400 Triumf, για τα οποία κυκλοφορούσαν χάρτες οι οποίοι προκάλεσαν αντιδράσεις, καθώς συμπεριλάμβαναν ακόμα και το Ισραήλ εντός του βεληνεκούς τους, απλώνοντας μια θανάσιμη ομπρέλα τόσο στο να επιχειρήσουν μαχητικά αεροσκάφη, ενώ προσέδιδαν στη ρωσική πλευρά σοβαρές αντιβαλλιστικές δυνατότητες.

Τι συνέβη λοιπόν; Γιατί τα συστήματα αυτά δεν αντέδρασαν; Δεν ενεργοποιήθηκαν καν; Γιατί; Δεν πρόλαβαν; Μα οι Αμερικανοί ισχυρίζονται και οι Ρώσοι δεν διαψεύδουν, ότι ειδοποιήθηκαν με σκοπό την προστασία του ρωσικού προσωπικού για το επικείμενο πλήγμα, κάτι που προδίδει και από αμερικανικής πλευράς μέριμνα ελαχιστοποίησης της διατάραξης των σχέσεων με τη Μόσχα και περιορισμού της πιθανότητας να ανακύψουν καταστάσεις που θα επιβαρύνουν δυσανάλογα το κλίμα ακυρώνοντας στην πράξη όσα εμφανίζονται σήμερα ως οφέλη για τις ΗΠΑ και τον Τραμπ προσωπικά, από την απόφαση εξαπόλυσης του πλήγματος.

Το προβληματικό σημείο για τη ρωσική πλευρά, είναι ότι προς ώρας τουλάχιστον, δεν υπάρχει τρόπος παρέμβασης στο θέμα της εξήγησης τι συνέβη με τους S-400 ο οποίος να προσφέρει εύσχημη διέξοδο χωρίς επικοινωνιακό κόστος. Υπήρξαν κάποιες αναφορές περιθωριακών και αναξιόπιστων μέσων σύμφωνα με τις οποίες τα στοιχεία του ρωσικού υπουργείου Άμυνας συνδέονται με χρήση του συστήματος S-400.

Το πρόβλημα εξακολουθεί να υφίσταται όμως ακόμα και αν ισχύει αυτή η εκδοχή και μάλιστα θα μπορούσε να ερμηνευθεί στη διεθνή αγορά ως δυσφήμιση ενός πολύ φιλόδοξου και πραγματικά ανταγωνιστικού προϊόντος: Εάν υποτεθεί ότι αναχαιτίστηκαν 36 Tomahawk από τους συνολικά 59, δηλαδή ένα όχι τόσο μεγάλο αριθμό που να προκαλούσε κορεσμό στην αεράμυνα και το ποσοστό επιτυχίας είναι μόλις 61% (απλή μέθοδος των τριών…), το πρόβλημα θα ήταν μεγάλο.

Κατά συνέπεια, όλα δείχνουν ότι υπάρχει σκόπιμη ασάφεια από ρωσικής πλευράς ώστε όλα τα δεδομένα να «παίζουν», χωρίς να επιβεβαιώνονται ή να διαψεύδονται. Πάντως, η πιθανότερη εξήγηση παραμένει η σκόπιμη απουσία αντίδρασης από τη πλευρά της Μόσχας, για λόγους αποφυγής κάθετης κλιμάκωσης, καθώς αυτό θα αντιστρατευόταν τα συμφέροντα και τις επιλογές της ρωσικής ηγεσίας.

Πρόκειται για μια απόφαση πολιτικής και στρατηγικής σωφροσύνης που σημειώθηκε στην Ουάσιγκτον και όχι απαραίτητα αδυναμίας, καθώς η γνώση και ορθολογική κατανόηση σε πιο γεωγραφικό σημείο υπάρχει πλεονέκτημα, τακτικό ή στρατηγικό και που μειονέκτημα, βοηθά στην μεταγενέστερη κατανόηση μεταξύ των δυο μερών, μετά την παρέλευση της πρώτης δύσκολης περιόδου. Οι ορθολογιστές δρώντες επιλέγουν τις μάχες που δίνουν.
πηγη