Επίδειξη εθνικών αντανακλαστικών χωρίς σχέδιο έχουν τραγική κατάληξη

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσπαθώντας να μετριάσει την οργή του ελληνικού λαού από την επαπειλούμενη προδοσία του μακεδονικού ζητήματος, μια προδοσία που ξεκίνησε από το ΚΚΕ και τους εβραίους ιδρυτές του και ολοκληρώνεται από τους επιγόνους του ιδίου κόμματος, αντέδρασε στην τουρκική προκλητικότητα που αυτή την φορά παρουσιάστηκε στην περιοχή του Καστελόριζου με το ερευνητικό σκάφος «Barbaros Hayreddin», αποφασίζοντας να στείλει μια φρεγάτα και ένα υποβρύχιο για να παρακολουθεί τις παράνομες  δραστηριότητες του τουρκικού σκάφους στην ελληνική και κυπριακή υφαλοκρηπίδα.



Η Άγκυρα την επόμενη εβδομάδα θα συνεχίσει το κρεσέντο των προκλήσεων στέλνοντας μετά το «Barbaros Hayreddin» στην ίδια περιοχή το πλωτό γεωτρύπανο «Fatih», συμβολίζοντας με το όνομα του σκάφους (πορθητής) και τις βλέψεις της. Τα ερωτήματα που προκύπτουν για την ελληνική πλευρά είναι τα εξής: Υπάρχει κάποιο ολοκληρωμένο σχέδιο πίσω από την απόφαση στρατιωτικοποίησης της αντιπαράθεσης, τουτέστιν ποια είναι η συνέχεια μετά την απόφαση αποστολής πολεμικών πλοίων τα οποία απλώς παρακολουθούν ή και παρενοχλούν τις τουρκικές παράνομες δραστηριότητες;

Ποια θα είναι η απάντηση της ελληνικής πλευράς εφόσον οι Τούρκοι στείλουν υπέρτερες αεροναυτικές δυνάμεις για να προστατεύσουν το ερευνητικό τους σκάφος και το πλωτό γεωτρύπανο; Και κάτι ιδιαιτέρως αποφασιστικό. Η στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης, εφόσον υπάρχει,  έχει σχεδιαστεί από την ίδια ή από κάποιους «σκοτεινούς» τρίτους που κατοικοεδρεύουν στην αμερικανική και ισραηλινή πρεσβεία; Τα ερωτήματα αυτά χρήζουν απάντησης, διότι οι κύριοι Τσίπρας και Καμμένος αντί επίδειξης εθνικών αντανακλαστικών μπορεί τελικά να καταλήξουν σε επιδειξίες και μάλιστα με τα νώτα στραμμένα προς τους Τούρκους.

Το πρόσφατο ιστορικό παρελθόν με την Τουρκία  δείχνει ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις δρουν αποσπασματικά και εμπειρικά και συνήθως έχοντας υπόψη εσωτερικούς πολιτικούς ή ψυχολογικούς παράγοντες, ας θυμηθούμε τα γεγονότα των Ιμίων το 1996, όπου λόγω στρατιωτικής και πολιτικής ανυποληψίας χάσαμε τον πόλεμο πριν καν αρχίσει η μάχη. Το αποτέλεσμα της αντιπαράθεσης γύρω από τα Ίμια ήταν να χαρακτηριστεί η περιοχή «γκρίζα ζώνη», δηλαδή περιορισμένης κυριαρχίας για την Ελλάδα. Μήπως και με την αποσπασματική και ύποπτη στρατιωτική πολιτική που ακολουθείται σχετικά με την δραστηριότητα των Τούρκων στην ελληνική υφαλοκρηπίδα γύρω από το Καστελόριζο, η περιοχή αυτή καταντήσει περιορισμένης κυριαρχίας, «γκρίζα ζώνη»; Μήπως αυτά είναι τα σχέδια των εντολοδόχων της ελληνικής κυβέρνησης, σχέδια που εκπορεύονται από τα υπόγεια της αμερικανικής και ισραηλινής πρεσβείας;

Η επιμονή μας σχετικά με τον αμερικανικό και ισραηλινό παράγοντα δεν είναι άνευ αιτιολόγησης. Της πρόσφατης κρίσης που δεν έχει τελειώσει, θα συνεχιστεί το επόμενο διάστημα με το τουρκικό πλωτό γεωτρύπανο, είχε προηγηθεί συνέντευξη του αμερικανού πρέσβη Πάιατ σε ελληνικό τηλεοπτικό σταθμό όπου εξέφρασε τις ανησυχίες του για πιθανό ελληνοτουρκικό πόλεμο. Είχε ακολουθήσει δήλωση του ισραηλινού πρωθυπουργού Νετανιάχου ότι στην Ανατολική Μεσόγειο θα υπάρξουν επεισόδια μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Δηλαδή Πάιατ και Νετανιάχου προβλέπουν ελληνοτουρκική αντιπαράθεση στο νότιο Αιγαίο, μήπως όμως την προβλέπουν επειδή την έχουν σχεδιάσει και αναμένουν την εφαρμογή της από τους εντολοδόχους τους στην Ελλάδα;

Ας θυμηθούμε τι προέκυψε από την κρίση των Ιμίων και τι θα μπορούσε να προκύψει λόγω στρατιωτικής ανυποληψίας από την πρόσφατη κρίση, με τους Αμερικανούς και Ισραηλινούς σε ρόλο διαμεσολαβητή και την Τουρκία να παίρνει αυτό που διακαώς επιθυμεί τα τελευταία χρόνια, τουτέστιν «γκρίζα υφαλοκρηπίδα».

Όλα τα ανωτέρω επιβεβαιώνουν ένα σκοτεινό σκηνικό στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ένα σκηνικό που μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο για τον οποίο δεν είμαστε προετοιμασμένοι, είναι όμως οι Τούρκοι. Το ελληνικό κράτος ελέγχεται από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τους τοκογλύφους δανειστές. Αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως Έθνος πρέπει άμεσα αυτό το κράτος να τεθεί υπό εθνικό έλεγχο και να αναμορφωθεί το σύστημα ενημέρωσης και εθνικής συνείδησης. Αλλιώς τα επερχόμενα θα είναι τραγικά.

Γ. Λιναρδής