Υπερόπλα της νανοτεχνολογίας στην μεταπυρηνική εποχή

Η λέξη «νάνο» σημαίνει «ένα δισεκατομμυριοστό» του μέτρου. Η νανοτεχνολογία είναι ένας κλάδος της επιστήμης που αποτελείται από πολλούς επιμέρους τομείς, πολλοί εκ των οποίων έχουν στρατιωτικές εφαρμογές και επιπτώσεις.

Η νανοτεχνολογία είναι η επιστήμη του σχεδιασμού μικροσκοπικών δομών μοριακού-ατομικού επιπέδου, τα υλικά δε αυτής της τεχνολογίας και οι σχέσεις αυτών μεταξύ των κατασκευάζονται και ελέγχονται σε μοριακό και ατομικό επίπεδο.

Η νανοτεχνολογία εδράζεται στο σταυροδρόμι της μηχανικής, φυσικής, χημείας και βιολογίας και μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο και επίδραση σε όλους τους τομείς της επιστήμης και της τεχνολογίας. Ωστόσο είναι βέβαιο ότι στο μέλλον οι σημαντικότερες εφαρμογές αυτής της επιστήμης θα αφορούν πρωτίστως τον στρατιωτικό τομέα και δευτερευόντως τις άλλες επιστήμες.

Η νανοτεχνολογία ως επιστήμη γεννήθηκε πριν από λίγες δεκαετίες στα εργαστήρια πυρηνικών οπλικών συστημάτων με την ονομασία «μικρομηχανική» και  «μικροηλεκτρομηχανικά συστήματα» (MEMS, Microelectromechanical Systems). Την ώθηση για την σχεδίαση και δημιουργία αυτών των συστημάτων έδωσε η ανάγκη για ασφαλείς κατασκευές μηχανισμών ενεργοποίησης πυρηνικών όπλων. Οι πυρηνικές κεφαλές αυτών των όπλων και οι μηχανισμοί ενεργοποίησης των, ο σκανδαλισμός των, υποβάλλονται σε ακραίες επιταχύνσεις με αποτέλεσμα να απαιτούνται πολύπλοκα μικροηλεκτρομηχανικά συστήματα.

Κατά συνέπεια τα εργαστήρια πυρηνικών όπλων ήταν τα πρώτα που έθεσαν σε εφαρμογή την επιστήμη της νανοτεχνολογίας. Μια άλλη σημαντική ώθηση στην επιστήμη της νανοτεχνολογίας έδωσε και η ανάγκη, η αυξανόμενη ζήτηση, για καλύτερα υλικά με εξαιρετικές μηχανικές ιδιότητες, όπως π.χ. νέα ανθεκτικά υλικά στην ακτινοβολία, νέα σύνθετα υλικά αντοχής σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες και επιταχύνσεις.

Η σημαντικότερη λοιπόν ώθηση αυτής της επιστήμης προήλθε από τις στρατιωτικές ανάγκες για νέα υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα, τα νέα υπερόπλα της νανοτεχνολογίας. Η ανάπτυξη αυτού του στρατιωτικού πεδίου εφαρμογής της νανοτεχνολογίας αναμένεται να έχει ραγδαία εξέλιξη τα επόμενα χρόνια, μπορούμε μετά βεβαιότητας να ισχυριστούμε ότι θα υπάρξει μια νανοβιομηχανική έκρηξη στον τομέα αυτό. Η νανοτεχνολογία θα αποτελέσει αναπόσπαστο μέρος της ανάπτυξης των σύγχρονων οπλικών συστημάτων, ενώ θα έχει και άμεσες επιπτώσεις στην βελτίωση των υφισταμένων συμβατικών ή πυρηνικών όπλων.

Η κυριότερη εφαρμογή αυτής της τεχνολογίας στο μέλλον θα αφορά τα πυρηνικά όπλα και δη τα όπλα τέταρτης γενιάς πυρηνικών. Η πρώτη και δεύτερη γενιά αφορούσε την ατομική βόμβα και την βόμβα υδρογόνου που αναπτύχθηκαν κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1940 και 1950, ενώ η τρίτη γενιά περιλαμβάνει πυρηνικά όπλα της δεκαετίας του 1980 με την ονομασία βόμβα νετρονίου, που ποτέ όμως δεν βρήκε μια μόνιμη θέση στο οπλοστάσιο των πυρηνικών.

Τα τέταρτης γενιάς πυρηνικά όπλα που θα κατασκευαστούν και τα οποία θα είναι σε πλήρη συμμόρφωση με την Συνθήκη Απαγόρευσης Πυρηνικών Δοκιμών (CTBT, Comprehensive Nuclear Test Ban Treaty) θα χρησιμοποιούν την νανοτεχνολογία πυρηνικών όπλων που ήδη αναπτύσσεται στα εργαστήρια των υπερδυνάμεων. Τα καθοριστικό αυτών των πυρηνικών όπλων τέταρτης γενιάς είναι η ενεργοποίηση μέσω νανοτεχνολογίας μιας σχετικά μικρής θερμοπυρηνικής έκρηξης στην οποία ένα μείγμα δευτερίου-τριτίου (ισότοπα του υδρογόνου) καίγεται σε μια συσκευή μεγέθους μερικών κιλών ή λίτρων.

Η απόδοση μιας τέτοιας κεφαλής δευτερίου-τριτίου μπορεί να κυμανθεί από το ισοδύναμο κλάσματος του ενός τόνου συμβατικής εκρηκτικής ύλης μέχρι του ισοδύναμου εκατοντάδων τόνων συμβατικής εκρηκτικής ύλης. Η δε μεταφορά στον στόχο θα μπορούσε να γίνει με την χρήση πυραύλων cruise ή ακόμη και με την χρήση πυροβόλων. Τα αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο με την χρήση πυρηνικών κεφαλών, χωρίς την ύπαρξη όμως της κατηγορίας χρήσης όπλων μαζικής πυρηνικής καταστροφής. Δεδομένου δε ότι αυτά τα όπλα θα χρησιμοποιούν ελάχιστα σχάσιμα υλικά και δεν θα παράγουν κανένα ραδιενεργό νέφος, θα χαρακτηρίζονται ως «καθαρά» πυρηνικά όπλα.

Η νανοτεχνολογία θα είναι αναπόσπαστο μέρος των πυρηνικών όπλων τέταρτης γενιάς, εξ αιτίας των νανομεγεθών που απαιτούνται στα συστήματα ελέγχου και ενεργοποίησης αυτών, και θα αποτελέσει στο μέλλον επανάσταση στον στρατιωτικό κλάδο και στα οπλικά συστήματα.

Γ. Λιναρδής